Nowy teleskop w Białkowie!

Od  początku  marca  2025  roku  Instytut  Astronomiczny  Uniwersytetu  Wrocławskiego  dysponuje  pierwszym w swojej historii  teleskopem  sterowanym  zdalnie  –  zaawansowanym  systemem  obserwacyjnym  o  ogromnych  możliwościach badawczych  i  edukacyjnych.  Głównym  elementem  tego  zestawu  jest  teleskop  Ritchey-Chrétien amerykańskiej firmy RC  Optical  Systems  o  średnicy  12.5  cala  (tzw.  konstrukcja  kratownicowa  – Truss).  Teleskopy  tego  typu  są cenione  zarówno  wśród  profesjonalistów,  jak  i  pasjonatów  astronomii  za  doskonałe  odwzorowanie  obrazu  oraz minimalizację aberracji, co szczególnie przekłada się na wysoką jakość fotografii obiektów głębokiego nieba, takich jak mgławice, gromady gwiazd czy galaktyki. 

Cały  układ  osadzony  jest  na  montażu  Paramount  ME  (Software  Bisque),  który  uchodzi  za  jedno  z najnowocześniejszych  i  najbardziej  precyzyjnych  rozwiązań  w  dziedzinie  astrofotografii  oraz  obserwacji  naukowych. Montaż  ten  charakteryzuje  się  znakomitą  nośnością,  stabilnością  oraz  możliwością  pełnej  automatyzacji,  co pozwala  na  zdalne  sterowanie  i  planowanie  obserwacji  z  poziomu  komputera.  W  praktyce  oznacza  to  możliwość efektywnego  wykorzystania  nocy  obserwacyjnych  –  monitorowania  nawet  kilkunastu  obiektów  w  ciągu  jednej nocy oraz  szybkiej  reakcji  na  pojawienie  się  nagłych  zdarzeń  astronomicznych  (np.  wybuchu  supernowej  w  sąsiedniej galaktyce czy rejestracji optycznego odpowiednika detekcji fal grawitacyjnych). 

W skład systemu wchodzą dwie kamery CMOS, każda przeznaczona do nieco innych zadań. Pierwsza z nich, Moravian G4-9000  w  wersji  monochromatycznej,  posiada  dużą i czułą matrycę,   umożliwiającą rejestrację niezwykle słabych obiektów  oraz  przeprowadzanie  precyzyjnych  pomiarów  fotometrycznych.  Dodatkowo  zamontowany  zestaw  filtrów Astrodon  (V,  R,  I  –  system  Johnsona-Cousinsa,  w  rozmiarze  50×50  mm)  pozwala  prowadzić  obserwacje  w wybranych pasmach widma optycznego, co stanowi podstawę wielu badań naukowych - od śledzenia krzywych zmian jasności gwiazd zmiennych, po odkrywanie nowych planetoid i komet. Druga kamera, Atik 11000 w wersji kolorowej, jest  przeznaczona  głównie  do  mniej  wymagających  zdjęć  nieba  takich  jak  efektowne  astrofotografie  galaktyk  czy mgławic, przydatnych w celach popularnonaukowych, jak i edukacyjnych. 

Co  ciekawe,  na  tym  samym  montażu  umieszczony  został  także  mniejszy  teleskop  TS-Optics  GSO  6"  f/12 Cassegrain. Dzięki równoczesnemu funkcjonowaniu dwóch instrumentów, możliwe będzie jednoczesne prowadzenie różnych  projektów  –  na  przykład  długoczasowej  fotometrii  gwiazd  z  wykorzystaniem  teleskopu  głównego  oraz monitorowania przelotów satelitów bądź planetoid za pomocą drugiego instrumentu. 

Planowana  robotyzacja  całego  systemu  otwiera  szerokie  perspektywy  nie  tylko  przed  naukowcami  Uniwersytetu Wrocławskiego,  ale  także  przed  studentami,  uczniami  oraz amatorami astronomii, którzy będą mogli uczestniczyć w zdalnych  obserwacjach  oraz  warsztatach  edukacyjnych.  Zrobotyzowany  teleskop  pozwoli  na  w  pełni  automatyczne planowanie  sesji  obserwacyjnych:  wykonanie  serii  obrazów  kalibracyjnych,  odpowiednie  ustawienie  teleskopu  na wybrany  cel,  dopasowanie  filtrów  oraz  wykonywanie  serii  zdjęć.  Dzięki  temu  praca  astronomów stanie się znacznie efektywniejsza, a młodzi badacze zyskają szansę na samodzielne odkrycia i bliższe poznanie tajemnic kosmosu. 

Wprowadzenie  pierwszego  robotycznego  teleskopu  do  Instytutu  Astronomicznego  Uniwersytetu  Wrocławskiego  to zatem  krok  milowy w rozwoju badań naukowych oraz popularyzacji nauki. Ten wyjątkowy zestaw sprzętowy pozwoli prowadzić zaawansowane projekty badawcze, a jednocześnie służyć będzie popularyzacji astronomii wśród szerokiego grona miłośników nocnego nieba. 

 

Żegnamy profesora Wojciecha Dziembowskiego

 

Z głębokim smutkiem informujemy o śmierci profesora Wojciecha Dziembowskiego, jednego z czołowych naukowców na świecie zajmujących się badaniem pulsacji słonecznych i gwiazdowych.

Profesor W. Dziembowski był wieloletnim współpracownikiem astronomów z Instytutu Astronomicznego UWr. W ramach tej współpracy powstało wiele publikacji naukowych oraz realizowane były granty KBN i NCN.

Urodzony 14 stycznia 1940 r. w Warszawie, ukończył Uniwersytet Jagielloński w Krakowie i obronił pracę doktorską w 1967 r. na Uniwersytecie Warszawskim. Tytuł profesora otrzymał w 1988 r.

Profesor W. Dziembowski był jednym z pionierów helio- i asterosejsmologii i ogromnie przyczynił się do ich rozwoju. Jego prace nad interpretacją zmienności gwiazd i badaniem wnętrza Słońca i gwiazd pozostawiły trwały ślad w światowej nauce. W 2013 we Wrocławiu odbyło się Sympozjum 301 Międzynarodowej Unii Astronomicznej, poświęcone dorobkowi naukowemu profesora Dziembowskiego.

Prof. Wojciech Dziembowski został uhonorowany licznymi nagrodami, w tym: Medaille de l’Adion Obserwatorium w Nicei (2000), Złotym Medalem Uniwersytetu Wrocławskiego (2005), doktoratem honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego (2014) i Medalem Bohdana Paczyńskiego Polskiego Towarzystwa Astronomicznego (2019). Był członkiem zwyczajnym Polskiej Akademii Nauk i członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1987-1992 pełnił funkcję dyrektora Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie, a od 2003 do 2006 roku był przewodniczącym Komisji 35 Międzynarodowej Unii Astronomicznej.

Zmarł 10 lutego 2025 roku.

Zawsze będziemy go pamiętać jako wybitnego naukowca, wspaniałego współpracownika, nauczyciela, mentora i przyjaciela.